تصمیم عاقلانه در هر زمان باید صورت بگیرد. روند توسعه هم مختل نمی شود. باید به همه ابزارهای سیاستگذاری توجه داشت. الان در سنگاپور که بروید خرید اتومبیل کوپنی است. باید بروید توی صف نوبتتان شود تا ماشین بخرید. چرا این کار را می کنند؟ این ها ابزارهای اعمال سیاست برای تامین منافع ملی است که یک روز به کار می بریم و یک روز به کار نمی بریم. البته اصل بر این است که بازار باید تا حد ممکن آزاد باشد. اما این اصل مقدسی نیست.
به گزارش الف احمد توکلی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی این سخنان را اخیرا در گفت وگو با نشریه تجارت بیان کرده است.
متن کامل این گفت وگو که به موضوعات سیاسی روز و وضعیت اقتصادی کشور پرداخته است در ادامه می آید:
بسیاری از چهر‌های سیاسی در کشور به این موضوع واقف هستند که شما با یک تسویه حساب سیاسی از مرکز پژوهش‌های مجلس کنار گذاشته شدید. پشت پرده این تسویه حساب چه بود؟ موضع سیاسی شما همان ابتدای مجلس هشتم مشخص بود. در ابتدای کار علی لاریجانی در مجلس هشتم، هم شما بیشترین انتقادها را به عملکرد مدیریتی وی داشتید. پس چرا مرکز پژوهش ها را در دور هشتم به شما دادند؟یک گمانه قوی این بود که حمایت شما از حدادعادل و سیاست شما برای بالا بردن قدرت سیاسی ایثارگرانی‌ها سبب شد تا اطرافیان لاریجانی، آن قدر به وی فشار بیاورند، که او تصمیم به برکناری شما بگیرد. پشت پرده این بود یا لاریجانی چیزهای دیگری از شما می‌خواست و ....
من نه اهل معامله هستم و نه لاریجانی، با شناختی که از من دارد، از این پیشنهادها به من می دهد. مجلس هشتم هم شایع شده بود که برای من شرط‌هایی گذاشتند تا ریاست مرکز را بدهند؛ در حالی که هیچ شرطی نبود. من برنامه کاری داشتم و گفتم اگر فکر می‌کنید کسی بهتر از من می‌تواند این کار را انجام بدهد، مرکز را به او بدهید. البته تقسیم مسئولیت درمجلس نهم به نوعی هست که گمانه‌ای را که شما گفتید تقویت می‌کند. اما به‌هر حال من نرفته بودم مرکز پژوهش ها که ماندگار شوم و صلاح هم این هست که فرد بیش از دو سه دوره دریک مرکز نماند . من هم اعلام آمادگی کردم که برنامه من را با هر فرد دیگری مقایسه کنند و اگر به این نتیجه رسیدند که می‌خواهندنباشم، اطلاع دهند.
این هشدار به شما داده شده بود که اگر بخواهید برای ریاست مجلس به حمایت از حداد عادل ادامه بدهید،برکناری تان حتمی است؟
نه؛ چنین چیزی را نگفته بودند. چون برایم مهم نبود. وقتی من یک تصمیمی را برای یک فعالیت سیاسی می‌گیرم دیگر نگاه نمی‌کنم این تصمیم چه عوارض دیگری برای خودم دارد ؛ معتقدم که باید مبنای اصولی داشت و با هر بادی که وزید این طرف و آن طرف نرفت. به همین دلیل می‌گویم نه با من مذاکره‌ای شد و نه من حاضر بودم شرطی را بپذیرم.
رئیس جدید اشرافش روی سیاست خارجی است. بر خلاف رویه اقتصادی مرکز در هشت سال گذشته؛ آیا این تاکید هدفمند لاریجانی بود که رویه مرکز پژوهش ها را از اقتصاد به سیاست تغییر دهد؟ یعنی نیازها‌های اولویت دار کشور تغییر کرده یا اینکه تنها به دلیل اینکه مردان نزدیک به لاریجانی محدود بودند و به قول برخی رسانه‌ها حرف از تقسیم غنائم بود، مرکز به یک چهره سیاسی رسید؟
فکر می کنم طبیعی این بود که این دوره باید ریاست مرکز پژوهش‌ها با یک اقتصاددان باشد. آنهم به‌خاطر وضعیت اقتصادی کشور؛ اما خوب این وحی نبود و سلیقه آقایان فرق داشت؛ می گفتند می خواهند نیروهای جدید را آزمایش کنند.
آقای توکلی تعارف سیاسی نکنیم؛ به صراحت بپرسم با شما تسویه حساب سیاسی کردند؟
نمی‌دانم؛ شاید. من البته حرفی هم نزدم؛ در شان خودم هم نیست که هشدار بدهم و این طور تلقی شود که خیلی میل دارم در مرکز بمانم؛ البته در مورد روند واگذاری مسئولیت در مجلس هشدارهایی دادم و تاکید کردم که نیروهای قابلی در کمیسیون ها کنار زده می شوند و کسانی که ظرفیت‌شان گرفتن آن مسئولیت نیست، تازه کارند و جوانند ، مسئولیت را برعهده گرفتند. تذکر دادم و به آقای لاریجانی هم گفتم این روند به ضرر کشور تمام می‌شود. در یک کمیسیونی به خاطر ارتباطات باندی که در بین خود داشتند یک جوان کم سابقه جای یک عنصر قوی خوشنام و پر سابقه را بگیرد.
اما آنها هم متقابلا در همان انتخاب روسای کمیسیون ها نگرانی مشابه داشتند؛ اینکه ایثارگرانی ها مناصب اصلی قدرت در مجلس راتصاحب کنند. حتی به شما هم همین انتقاد وارد هست که در مرکز پژوهش‌های مجلس، حتی کسی که مهر لیسانسش خشک نشده اما ایثارگرانی هست را به کار گرفتیدو مرکز را به پاتوق سیاسی ایثارگرانی‌ها تبدیل کردید.
یک نفر را اسم ببرند. مطلقا چنین نبود.
معاونت سیاسی شما.
یکی از سابقه‌های مدیریتی من این هست که کار را به اهل فنش دادم. در طول هشت سالی که من اینجا بودم شاید ۵ مدیر را هم با خودم نیاوردم. اصرار دارم که رفیق‌بازی نکردم.انتصاب‌هایم مشخص است. مدیر دفتر مطالعات سیاسی در هشت سال سه نفر بودند. هر سه نفر به معرفی معاون پژوهشی نصب شدند. هیچ کدام هم حتی سمپات ایثارگران نبودند؛ چه رسد به عضو. معاون پژوهشی هم خودش پیش از من در مرکز مدیر کل پژوهشی بود.
اما در لایه‌های میانی گرفتن نیروها در راستای اهداف ایثارگران بوده است؟
مطلقا؛ بجز آقای فروزنده که دکترای مدیریت داشت و یک عنصر دانشگاهی و کار کرده بود را به مرکز آوردم؛ آنهم نه به اعتبارش در ایثارگران؛ بلکه از روی سوابقش در مدیریت دانشگاه آزاد شهرکرد ؛ به خوبی یاد دارم زمانی در دانشگاه ایشان که شیوه‌اش بسیار آزادمنش بود و با عرضه بود، حرف‌های تندی هم زدم اما اصلا به ایشان برنخورد؛ شما ببینید من بجز ایشان کسی را آوردم که آوردنش به خاطر جمعیت ایثارگران بوده باشد؟ این حرف اتهام بی اساسی است. انتصاب‌هایم معلوم است. من برای علمیت، سلامت و وفاداری به نظام اهمیت قائل هستم. و همه مدیرانم با این شاخصه انتخاب شدند. حالا مدام در ذهنم می گردم ببینم چه کسی را آوردم که ایثارگرانی بوده باشد.
الان همان نیروهای قبلی شما پاکسازی شدند؟
نه، پاکسازی نشدند؛ آقای جلالی یک معاون پژوهشی را ۴ تا معاونت کرد. که این موضوع از لحاظ ساختاری ایراد دارد ، به ایشان هم گفتم. اما خوبی کار این است که انتخاب‌هایشان از همان مدیرهای داخل مجموعه بوده است. البته برخی رفتارهای نامناسبی هست که ممکنه به اقای جلالی هم نشود نسبت داد اما به هر حال برخی رفتارهای اشتباه صورت می‌گیرد.
آقای دکتر ؛ مگر ساختار مرکز پژوهش ها یک شاکله مشخصی و چارچوب بندی ندارد که حالا جلالی می گوید دوره قبلی تهاجمی بود و من می خواهم تدافعی باشم و می‌گوید نمی‌گذارم مرکز مثل دوره قبل حاشیه ساز باشد.
من نه با بحث تهاجمی موافقم نه تدافعی؛ مرکز یک موسسه پژوهشی و مطالعات کاربردی در امر حکومت است و هر چه حکومت نیاز دارد باید این مرکز به دنبالش برود.
او می‌گوید ما جار و جنجال نمی‌کنیم. پشت پرده مشورت می‌دهیم.
وقتی مطلبی حفظ اطلاعاتش برای نظام واجب باشد، پشت پرده گزارش می‌دهیم ؛ نه به این دلیل که نتیجه پژوهش به نفع آقای ایکس هست یا آقای وای؛ نتیجه پژوهش اگر انتشارش به ضرر منافع ملی باشد، محرمانه منتشر می شود در غیر این صورت، قانون می گوید متن باید منتشر شود. ما وفادار به نتیجه نبودیم؛ وفادار به روش علمی بودیم. هنوز هم معتقدم مرکز پژوهش ها باید این روال را رعایت کند و موضوعاتی را که به آن سفارش می دهند بررسی کند و نتیجه را هر چه باشد منتشر کند مگر استثنائاتی که باید محرمانه باشد.اگر در دوره‌ای شرایط یک مجلس یا دولتی بد شد، خوب طبیعی است که گزارش‌ها به ضرر آن نهاد تمام شود؛ در چنین شرایطی باید بگوییم گزارش را منتشر نکنیم؟
جلالی گفته بود که نظرسنجی کرده و دیده، نتیجه گزارش‌های شما در ۸۳ درصد موارد به درد نمایندگان نمی‌خورده و فقط جنبه انتقادی از دولت داشته است.
ان شالله حالا اینها موفق باشند و گزارش‌هایی بدهند که به درد نمایندگان بخورد.
اگر شما در مرکز پژوهش‌ها بودید آیا لزومی می‌دیدید در مورد اتفاقات اخیر ارزی،حداقل در یک ماه گذشته، گزارشی بدهید و ارائه راهکار کنید؟
حادثه بازار ارز، مخرب‌ترین و بزرگترین حادثه اقتصادی ایران است.
در چند وقت گذشته؟
در ۳۰ تا ۴۰ سال گذشته؛ چطور می‌شود در چنین شرایطی مرکز پژوهش ها کار نکند و گزارش ندهد؟حتما این کار را می‌کردم و به عنوان مهم ترین مسئله اقتصادی که کشور را به تلاطم و گرفتاری بسیار مخرب مبتلا کرده، نمایندگان را در جریان اطلاعات تحلیلی قرار می‌دادم.
اطلاعات کنونی نمایندگان از پشت پرده اتفاقات چقدر است؟
نمایندگان متفاوتند. برخی رشته شان اقتصاد هست و می‌دانند برخی علاقه شان هم اقتصاد هست و می‌دانند برخی هم باید کانون فکر مجلس به آنها کمک کند تا اطلاعاتشان بالاتر رود.الان حساسیت مجلس خوب هست.
سطح اطلاعاتش؟
بیشتر از این باید کمک نمایندگان کرد. من چند کار پژوهشی کردم. یک پاورپوینت آماده کرده ام و برای همکارانم ارائه کردم. در مرکز هم که بودم فراتر از مدیریتم ، به عنوان تخصص خودم از این کارها می کردم.
دقیقا همین را می‌خواستم بپرسم؛ چرا در این مدت سکوت کردید و خبری از آن‌دست گزارش‌هایتان نیست؟
من تنها نماینده‌ای هستم که در مورد ارز دو گزارش مبسوط دادم، یکی به نمایندگان مجلس و به هیات رئیسه که اطلاعاتی داشت که نباید پخش می‌شد چون به ضرر مردم بود. یک گزارش هم به رسانه‌ها دادم که به طور مبسوط تشریح وضعیت بود؛ یک کار علمی هم به کمیسیون امنیت ملی و هم به دانشگاه ها ارائه دادم.
مواردی که شما مطرح کرده اید، تشریح وضعیت کنونی است، ارائه راهکار است یا انتقاد؟
واقعیت را بخواهید، هم تشریح وضعیت وهم آسیب شناسی بوده و راهکار نیز ارائه داده ام.
آقای توکلی از زمانی که مرکز پژوهش های مجلس خارج شده اید. آقای بهمنی یا آقای حسینی تا چه حد به انتقاد های شما به عنوان یک نماینده در زمینه ارز توجه کرده اند یا از راهکار های شما بهره گرفته اند.
آقای بهمن و حسینی برای تعیین راه حل اراده ای ندارند و هرآنچه را که آقای احمدی نژاد تصمیم بگیرد به انجام می رسانند. ولو اینکه این تصمیمات مخالف اصول علمی باشد. بنابراین حرف های من چندان به کار آنان نمی آید. حرف های من بیشتر برای آنهایی کارایی دارد که اگر می خواهند کاری انجام دهند، بدانند که راه های دیگری نیز وجود دارد.
یعنی مقاماتی که جایگاه بالاتری نسبت به این افراد دارند؟
همه می توانند مخاطب این نظرات باشند. آقای احمدی نژاد، آقای حسینی ؛ برای اینکه همه بدانند که راه های دیگری نیز وجود دارد. البته معتقد نیستیم که مواردی که من مطرح می کنم وحی است. حتی ممکن است کسانی نقایص آن را هم بگویند. مهم انتشار آن است. اینکه راهکار ها در معرض اظهار نظر دیگران قرار گیرد و نواقص آن آشکار شود.
شما معتقد هستید که آقایان حسینی و بهمنی اراده ای ندارند و شما راه حل های خود را به آقای احمدی نژاد هم ارائه داده اید ؛ با چه واکنشی مواجه شدید ؟ و در صورت واکنش منفی، چه کردید؟
من معمولا مطالبم را به مقام معظم رهبری هم می رسانم.
ممکن است بگویید نتیجه چه بوده است؟
البته نتایج همواره یکسان نبوده است اما می دانم رهبری، به نظرات کارشناسان خیر خواه بی اعتنا نیستند.
برخی از منتقدان وضعیت کنونی اقتصاد کشور معتقدند که تصویری که گاهی برای مقامات ارشد ترسیم می شود، وضعیت واقعی نیست؛ مثلا گفته می شود که تحریم ها بی اثر است یا آنچه که از ناحیه اصولگرایان وانمود می شود و شرایط فعلی را ناشی از سومدیریت احمدی نژاد اعلام می کنند نه تحریم ها ؛ از آن طرف احمدی نژاد هم این وضعیت را ناشی از سنگ‌اندزای برخی مخالفانش می داند. مردم می خواهند بدانند چه اطلاعاتی به مسئولان ارشد منتقل می شود؟
واقعیت این است که کانال های ارتباطی رهبری متنوع است و همین گونه هم باید باشد. اختلاف نظر در این گونه مسایل نیز طبیعی است و همه جا همین گونه است. نقش رهبری این است که از دیدگاه های اهل فن آگاه شوند و اگر مسیر نادرستی انتخاب شده است، آن را تصحیح کنند. ضمن اینکه در ایران مردمسالاری دینی حاکم است. یعنی اگرچه قانون اساسی برای مقام رهبری در شرایط حساس، حق امر و نهی قائل شده است و رفع مشکلات و معضلات رابه او سپرده است. اما اصل این است که ساختار مردم سالارانه، مسیر خود را بپیماید. یعنی کسی با رای مردم بر سر کار آمده است تا می تواند باید کار خود را انجام دهد و مقام معظم رهبری نیز به رای مردم و قانون اساسی وفادار است. در واقع مقام معظم رهبری اختیاراتی را که قانون اساسی به ایشان اعطا کرده است در شرایط استثنا مورد استفاده قرار می دهد. نظرات مختلف به ایشان می رسد. من نظراتم را برای مقام معظم رهبری نوشته ام و اطمینان دارم که دیگران هم نظراتشان را به ایشان منتقل کرده اند. اطلاعات کم نیست. اما اگر رهبری مدام امر و نهی کنند، گروهی این پرسش را مطرح خواهند کرد که چرا رهبری دخالت می کنند و رییس جمهور نمی تواند کار خود را انجام دهد. بنابراین ممکن است این اعتراضات هم به وجود بیاید. ایشان باید روش متعادلی را در پیش بگیرند که هم اجازه دهند رئیس جمهور و نمایندگان مجلس به عنوان منتخبان مردم وظیفه خود را انجام دهند و هم مواظب باشند که اگر خیلی شور شد، تصحیح کنند.
یعنی هنوز شور نشده؟
نظر من با نظر شما و نظر رهبری با یکدیگر متفاوت است. این تصور که دیگران نظرات خود را به ایشان منتقل کنند و ایشان هم گوش مطلق است و هرآنچه آنها می گویند بپذیرد نیست. من از مجلس اول با ایشان همکاری داشته ام. زمانی که هر دو نماینده بودیم و بعد ها که ایشان در دولت به عنوان رییس جمهوری برگزیده شدند مدتی وزیر بودم. زمانی هم که من روزنامه نگار بودم خدمت ایشان می رسیدم و ازنظرات ایشان استفاده می کردم و اگر مطلبی داشتم به ایشان ارائه می کردم. من اهل گزافه گویی و مدیحه سرایی هم نیستم. اگر نگویم به دلیل ممارست طولانی که ایشان داشته است و به دلیل داده های اطلاعاتی که به ایشان می رسد، مبرزترین سیاستمدار ایرانی است، لا اقل یکی از مبرز ترین سیاستمداران ایرانی هستند. به هرحال تصمیماتی که ما می گیریم تابع بینش ها ،امیال و اطلاعات ماست، و ایشان در هر سه مورد از ما پیش است. معنی سخنم معصوم دانستن نیست بلکه می خواهم این حقیقت و واقعیت را تذکر دهم که احتمال خطای امثال ما بیشتر است.
آقای نادران پشت تریبون مجلس اعلام می کند که من می دانم،احمدی نژاد عمدا وضعیت ارزی کشور را به این سو کشانده است. آقای حیدر پور نیز با ادبیات مشابه دولت را متهم می کند. به نظر می رسد این نگرش در میان اصولگرایان نهادینه شده است که احمدی نژاد را در مورد بروزمشکلات بازار ارز مقصر می دانند. آیا شواهدی در این زمینه وجود دارد یا باید آن را به یکی دیگر از دعواهای سیاسی افزود.
من در این شرایط سعی می کنم محطاطانه حرف بزنم که دعوای سایسی کمتر شود و این به نفع اقتصاد ما و مردم ماست. من در یکی از جلسات اخیر در مجلس گفتم که با استیضاح وزیر ورزش مخالفم. ببینید در زمان جنگ نخست وزیر در یکی از جلساتی که نزد امام رفت ، حدود ۴۰ دقیقه در مورد اختلافات سیاسی کشور صحبت کرد و حرفش که تمام شد امام پرسید ذخیره گندم تکافوی چند روز را می دهد. آقای نخست وزیر پاسخ داد برای ۷ روز. امام گفت این ذخیره را بیشتر کنید بعد جلسه ختم شد. به همین دلیل در این شرایط ویژه که از نظر اقتصادی بسیار بی سابقه است و اگر نگوییم بی سابقه، خیلی کم سابقه است. دعواهای سیاسی ضرر مردم را بیشتر می کند. من با احمدی نژاد اختلاف جدی دارم. اما دو حادثه در بازار ارز رخ داد که ما تصور کردیم، دولت مقصودی جز آنچه که در ظاهر نشان می دهد دارد. وقتی در ۳۰ آبان ۱۳۹۰، تغییرات نرخ ارز آغاز شد و به شکل تغییرات فزاینده تداوم یافت، همه نگران بودند، اعتراض کردند و کسانی هم راهکار ارائه دادند. در آن مقطع، قیمت ارز فراتر از ۲ هزار تومان رفت و فشارها بر دولت اضافه شد. دولت هم دربازار دخالت کرد و در عرض ۳ روز یعنی از چهارم تا هفتم بهمن ماه قیمت ارز را از ۲ هزار و ۵۰ تومان به ۱۶۵۰ رساند. بعدها معلوم شد که دولت این تصمیم را ۱۸ روز پیش گرفته بوده اند. یعنی اگر ۱۸ روز قیمت ارز به همین نسبت کاهش می یافت، ارزش پول ملی ۲۳ درصد تقویت می شد. در این صورت نرخ دلار می رسید به ۱۳۰۰ تومان.
دلیل دولت برای این تاخیر چه بود؟
نمی دانم. می خواهم پرهیز کنم در این شرایط از ابراز نظرهای این گونه؛ اما بار دیگر در سال جاری و در شهریورماه این اتفاق افتاد. یعنی دولت از اول شهریور ماه ارز را عرضه نکرد اما هنگامی که ارز به بیش از ۳ هزار تومان رسید، دخالت کرد.
استدلال بانک مرکزی این است بانک مرکزی با کمبود ارز مواجه بود؟
می دانم کمبود ارزی که نداشتند. آنها می توانستند کاری را که اول مهر کردند در شهریور انجام دهند. ما خبر داریم که آقای احمدی نژاد بانک مرکزی را از عرضه ارز منع کرده است.
آقای احمدی نژاد با دلایل علمی از عرضه ارز جلوگیری می کرد؟
نمی دانم. من نمی توانم این موضوع را به عنوان کار علمی تلقی کنم.
چند نماینده گفته‌اند برخی افراد را در بازار به عنوان دلال های ارزی دستگیر می کنند و این افراد دلال های بانک مرکزی بوده اند. این خبر را یکی از اعضای کمیسیون امنیت ملی می‌دهد و می گوید بانک مرکزی به اینها روزانه ارز داده است و این ارز ها را با قیمت بالاتر در بازار فروخته اند.
من نمی توانم آن را تایید کنم یا تکذیب . اگرچنین پدیده ای در بازار وجود داشته باشد، احتمالا از رانت اطلاعاتی برخوردار بوده است. بانک مرکزی وقتی می گوید هیچ ارزی را بیش از ۱۲۲۶ تومان نفروخته ام نمی تواند دروغ گفته باشد. تراز بانک مرکزی این را نشان می دهد. ممکن است در بانک دست به چنین کاری بزنند و در سود منابعی که در اختیار صرافی ها قرار می دهد، شریک شوند. این فرق می کند . گاه ممکن است افرادی از داخل بانک این کار را انجام دهد. یعنی رانت اطلاعاتی را سبب شوندو اطلاعات بفروشند
این افراد ارز را از منابع بانک مرکزی به صرافی ها می دهند؟
اینکه گفته شود بانک مرکزی مقداری ارز به صرافی بدهد و بگوید که این را با قیمت ۱۵۰۰ تومان به فروش برساند امری نیست که نتوان آن را رصد نکرد؛ بانک مرکزی می گوید که من این کار رانکرده ام. بانک مرکزی نمی تواند دروغ بگوید. اما احتمال اینکه عوامل فاسدی در بانک باشند که با عوامل فاسدی در بازار دست به یکی کرده باشند وجود دارد.
اتفافاتی که چهار شنبه صبح در بازار و پس از مصاحبه مطبوعاتی رئیس جمهور رخ داد، سبب شد برخی عنوان کننده یک هسته غیر خودجوش سبب آن شده؛ طبیعی است هر طرف انگشت اتهام به سمت دیگری برد؛ شما یک اصولگرا ی سنتی هستید.آیا اتفاقات بازار خود جوش بود؟
این اتفاقات خودجوش نمی تواند باشد. ما خودمان اعتصاب راه انداز و تظاهرات درست کن بودیم. زمینه مساعد می شود و دسته ای که پیشرو یا مامور هستند و جسارتش را دارند از این شرایط استفاده می کنند و چون شرایط مستعد است مردم هم با آنان همراهی می کنند. یک وقت این تظاهرات از ۱۰۰ نفر یا ۱۰۰۰ نفر تشکیل می شود. گاهی هم مانند زمان وقوع انقلاب ۱۰۰ هزار نفر از آن حمایت کنند. اما فرض اینکه خودجوش بوده واقع بینانه نمی دانم. گرچه تظاهرات خودجوش هم امکان پذیر است. گاهی مردم ممکن است از دست یک مامور حکومت عصبانی شوند. مثلا ماموری شخصی را کتک بزند و تلقی بینندگان این تظاهرات نیز این بشود که رفتار مامور مزبور ظالمانه است بنابراین با وی در گیر شوند و ممکن است تظاهرات نیز رخ دهد.
شما با تشکیلات بازار آشنا هستید. قدرت موتلفه؟
براساس آشنایی که من با این تشکیلات دارم موتلفه به راه اندازی این قبیل تظاهرات ها اعتقاد ندارد. موتلفه آدم های محترمی هستندو نسل گذشته بازار هستند نه اعتقاداتشان اجازه می دهد که دست به چنین اقدامی بزنند. چرا که وفادار به انقلاب هستند این کار برای انقلاب اسلامی مفید نبوده است؛ نه نیروی اول انقلاب را دارند برای اینکه نسل عوض شده و کسان دیگری بازار را اداره می کنند. به موتلفه نمی چسبد . اما اینکه از کانون های قدرت دیگری احتمال وجود دارد که من نه تایید می کنم و نه تکذیب.
می خواهم بخش سیاسی مصاحبه را با این سوال به پایان ببرم. شما سال گذشته در بهمن ماه در گفت و گویی که با هم داشتیم گفتید که ما یک خط قرمز بزرگ برای آقای احمدی نژاد کشیده ایم و به ایشان هم گفته ایم که اگر یک بار دیگر از این خط قرمز عبور کند با او تعارف نخواهید کرد و بحث عدم کفایت او را مطرح می کنید چون منافع کشور بسیار مهم تر است ورفتارتان تاکنون بر اساس مصلحت بوده است. اما از بهمن تاکنون اتفاقات زیادی افتاده پیغام هایی که رد و بدل شده و مجموعه رفتارهایی که شما بهتر از من می دانید. می خواهم بپرسم آیا هنوز خط قرمز عبور هست؟
به نظر من دوره آقای احمدی نژاد سپری شده و ادامه صدارتش مثبت نیست. اما باید در مورد این مساله که از نظر سیاسی بسیار بزرگ و مهم است ، یک اجماع نسبی قابل قبولی در ارکان تصمیم گیری از مجلس گرفته تا نهادهای دیگر اتفاق بیفتد که به نظر من هنوز رخ نداده است.
یعنی مصلحت مقامات بالاتر ایجاب می کند که کشور آرام تر حرکت شود؟
ممکن است. من و شما هم می توانیم به راحتی قبول کنیم که در این برهه از نظر سیاسی ثبات سیاسی داخل کشور یک ارزش است و از دست دادن آن از دست رفتن یک ارزش است. ولی جمع بندی همیشه این نخواهد بود.
آنهایی که شما آن را جریان انحرافی می دانید در طول این مدت اصولگرایان را تهدیدی نکردند، مبنی براینکه در صورت ادامه فشار یا اقدامات دیگر از ابزارهایی خاص به عنوان وسیله دفاعی و حربه استفاده کنند؟
این حربه ها در مورد رهبر انقلاب کارآ نیست. تهدید، ایشان
